เด็กชายชาวนา
เรื่องราวชีวิตวัฒนธรรมของสังคมชนบทไทยในอดีต ซึ่งปัจจุบันเปลี่ยนแปลงไปมากแล้วแต่อย่างน้อยผู้อ่านที่เป็นยาวชนก็จะได้รับประสบการณ์ที่ดีว่าสังคมไทยเป็นสังคมที่อบอุ่นเป็นมิตร เรียบง่ายและมีสันติสุข
ความลับของเด็กเกเร
เรื่องเด็กกับโรงเรียน มีปริศนาให้หาคำตอบ ชวนให้ติดตามอ่าน สร้างตัวละครได้น่ารักสมวัย ภาษาและภาพประกอบเหมาะกับเรื่อง
“กระต่ายกับเต่า ภาค ๒ เราไม่วิ่งแข่งกันแล้ว”
กระต่ายกับเต่า ภาค ๒ เราไม่วิ่งแข่งกันแล้ว เขียนโดย ฮ. นิกฮูกี้ เป็นการนำเอาโครงเรื่องของนิทานอีสป อมตะนิทานของโลกมาสร้างสรรค์ขึ้นใหม่ ให้เป็นวรรณกรรมเยาวชนที่แฝงพุทธปรัชญา โดยมุ่งสอนผู้อ่านทั้งเด็กและผู้ใหญ่ให้เข้าใจ และเห็นจริงว่าเรสามารถนำธรรมะมาใช้ในชีวิตประจำวันได้อย่างไร โดยเฉพาะอย่างยิ่งสังคมโลกปัจจุบันคืสังคมแห่งการแช่งชัน ผู้คนจำนวนหนึ่งคิดอย่างกระต่ายคือมีความสุขกับการมุ่งเอาชนะกับผู้อื่น หนังสือเล่มนี้กลับทำให้เราหยุดพินิจความคิดของเต่าที่รู้สึกว่า การชนะใจตนเองเป็นสิ่งยิ่งใหญ่และให้ความปิติยิ่งกว่า เต่าจึงไมโกรธกับคำสบประมาทของกระต่ายและไม่โง่ที่ จะกระโจนเข้าสู่การแข่งขันที่ไร้ประโยชน์ นอกจากให้ความคิดเรื่อง “ความพอเพียง”‘แล้ว หนังสือเล่มนี้ยังให้ความคิดเรื่อง “ความพอดี’ โดยนำหลักพรหมวิหาร ๔ คือ เมตตา กรุณามุทิตา อุเบกขา มานำเสนอในเหตุการณ์ต่างๆ ระหว่างการเดินทางของครอบครัวเต่าซึ่งเปรียบได้กับการเดินทางของชีวิตมนุษย์ ผู้เขียนมีกลวิธีการนำเสนออย่างแยบยลด้วยบทสนทนาโต้แย้งระหว่างพ่อเต่ากับลูกเต่า ที่แสดงให้เห็นว่า แม้ว่าคนเราจะมีหลักคิดแต่ต้องมีวิจารณญาน ในการนำมาปฏิบัติให้เหมาะสม อย่างเช่น พ่อเต่าบอกลูกเต่าว่าควรช่วยเหลือผู้อื่นหากไม่ทำให้ตนเองเดือดร้อน และรู้จักปล่อยวางเมื่อไม่สามารถช่วยได้ พ่อเต่าห้ามไม่ให้ลูกเต่าช่วยชีวิตปลาดุกปลาช่อนโดยแบกใส่หลังเดินทางไปด้วยกัน พราะจะพลอยทำให้ตาย หมดก่อนเดินทางถึงจุดหมาย พ่อเต่าไม่ช่วยปล่อยนักโทษประหารเพราะเขาเป็นคนเลวต้องได้รับกรรมตามที่กระทำไว้ แต่พ่อเต่ากลับช่วยชีวิตกระต่ายหลายครั้งทั้งๆ ที่กระต่ายดูหมิ่นเหยียดหยามและกลั่นแกล้งต่างต่างนานา เพราะมีเหตุผลว่าสามารถช่วยได้โดยไม่เดือดร้อนและหวังว่ากระต่ายจะกลับตัวกลับใจประพฤติตนดีขึ้น แต่หากกระต่ายไม่ทำตัวดีขึ้น เต่าก็ ไม่เดือดร้อนใจแต่อย่างใด ถือว่าเป็นเรื่องของกระต่ายไม่ใช่เรื่องของตน เต่าทำตนเป็นแบบอย่างแก่ลูกเต่าว่ายึดมั่นในศีลและในธรรมไม่ปล่อยให้ตกอยู่ในอำนาจของกิเลสใดๆ หนังสือเล่มนี้ยังแสดงให้เห็นว่า การยึดมั่นในหลักธรรมอื่นๆ เช่น ความกตัญญู ความรู้สึกสำนึกผิดการให้อภัย ความมีสติ ความมีปัญญา ฯลฯ ย่อมนำชีวิตและโลกไปสู่สันติสุขอย่างแท้จริงหนังสือเล่มนี้จึงเป็นวรรณกรรมเยาวชนที่เหมาะแก่ผู้อ่านทั้งเด็กและผู้ใหญ่ ให้ข้อคิดที่สอดคล้องกับสังคมในปัจจุบัน เนื้อหาอ่านสนุกและวิธีเล่าเรื่องชวนอ่าน ภาพประกอบที่สวยงามและเหมาะสมกับเนื้อเรื่องสร้างความรื่นรมย์ในการอ่านยิ่งขึ้น บทสนทนาและข้อขัดแย้งในตัวเรื่องทำให้ต้องครุ่นคิดและเกิดปัญญา ผู้ใหญ่สามารถนำหนังสือเล่มนี้ไปใช้สอนเด็กได้อย่างดี กระต่ายกับเต่า ภาค๒ เราไม่วิ่งแข่งกันแล้ว จึงสมควรได้รับยกย่องเป็นหนังสือ ดีเด่นรางวัล “เชเว่นบุ๊คอวอร์ด” ประเภท “วรรณกรรมสำหรับเยาวชน” ประจำปี ๒๕๔๘
แสงทองเหนือขอบฟ้า
เขียนได้สนุกชวนติดตาม การดำเนินเรื่องต่อเนื่อง มีการพัฒนา ชี้แนะให้คนรู้จักทำมาหากินโดยไม่รู้ตัว ช่วยให้ผู้อ่านมีพลังที่จะต่อสู้ชีวิต ให้เยาวขนไม่ดูถูกงานหนักเบา รักแม่และเป็นเยาวขนที่ดี แก่นเรื่องเน้นความผูกพันในครอบครัว เป็นเรื่องขรึม ๆ แต่อ่านแล้วเพลิน
ยูโซะพลัดถิ่นแห่งท่ายามู
เป็นเรื่องชาวเล บางช่วงเป็นสารคดี แก่นเรื่องของการปรับวิถีชีวิตของคน ยอมตัดบางสิ่งที่คุ้นเคย เพื่อรับสิ่งใหม่ที่เข้ามา เนื้อเรื่องดี แฝงปรัชญาธรรมชาติ
มือใหม่หัดโอมเพี้ยง
เนื้อเรื่องแฝงอารมณ์ขัน สนุกสนาน เสนอแนวคิดเรื่องการรักสิ่งแวดล้อม จุดประกายความคิดให้กับเยาวขน สอนให้รู้ว่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเกิดจากตัวเองไม่ใช่จากปาฏิหาริย์ เป็นการร่วมมือร่วมใจในการแก้ปัญหา ภาพประกอบเหมาะสม
พวกเราไม่ใช่เด็กนะ-ฮับ
เป็นเรื่องน่ารัก มีความเป็นชีวิต เขียนได้สนุก เนื้อหาชวนติดตาม ตื่นเต้นเป็นระยะ มีปรัชญาแฝง แก่นเรื่องสอนให้เห็นหัวใจของความเป็นมนุษย์ คนจะสมบูรณ์แบบได้ไม่ไข่ขึ้นกับความเก่ง ความฉลาดเท่านั้น แต่ต้องมีส่วนอื่นประกอบด้วย
ตะวันทอในทุ่งกว้าง
การนำเสนอแก่นเรื่องคล้ายเรื่องแสงทองเหนือขอบฟ้า แต่มีวิธีการเล่าต่างกันถึงแม้ ผู้เขียนจะไม่มีเป้าหมายในการเขียน เขียนโดยเล่าไปเรื่อย ๆตามประสบการณ์แต่เขียนได้สนุกน่าติดตาม แก่นเรื่องบอกถึงการดำเนินชีวิตว่ามี ๒ ทางเลือกคือ ดีและไม่ดี
ณ ที่ซึ่งรุ้งตัดเเวง
เป็นเรื่องเชิงสารคดีเพียงเรื่องเดียวที่ผ่านเข้ารอบ อ่านแล้วให้ความรู้ ผู้เขียนบันทึก ค่อนข้างละเอียดภาพประกอบน่าเอ็นดู คำธิบายเป็นแบบอย่างการเขียนให้เด็กเขียนหนังสือลักษณะนี้ได้ ผู้แต่งมีความใฝ่รู้ เป็นสารคดีที่ดี
มลาบรี
เป็นวรรณกรรมเยาวชนในด้านมานุษยวิทยา ให้ความรู้เกี่ยวกับผีตองเหลืองซึ่งเป็น ขนกลุ่มน้อยที่อาศัยอยู่ในป่า เนื้อเรื่องน่าสนใจให้แง่คิดในการใช้ชีวิตโดยเคารพธรรมชาติสะท้อน ความบริสุทธิ์ของจิตใจ อ่านแล้วรู้สึกถึงความอบอุ่นในครอบครัว สร้างทัศนคติที่ดีระหว่าง คนเมืองกับชนเผ่า การใช้ภาษาสละสลวย เหมาะสมกับวัย ดำเนินเรื่องน่าสนใจ การจัดรูปเล่มหากเพิ่มภาพประกอบจะทำให้หนังสือสมบูรณ์ยิ่งขึ้น
ย่ำสวนป่า
เนื้อหาเป็นเรื่องเกี่ยวกับความทรงจำในวัยเด็กที่น่ารัก เล่าถึงธรรมชาติและสังคมในชนบท การดำเนินเรื่องกระชับ นำเสนออย่างตรงไปตรงมา อ่านสนุก แทรกอารมณ์ขัน แต่ละตอน มีการเชื่อมโยงถึงกัน ภาษาที่ใช้สละสลวย อ่านแล้วเห็นภาพขัดเจน ภาพประกอบเป็นภาพเขียนสีสวยงาม มีชีวิตชีวา สอดคล้องกับเนื้อเรื่อง การจัดรูปเล่มมีองค์ประกอบที่สมบูรณ์
หมูบินได้
เป็นเรื่องของหมูที่เชื่อว่าจะบินได้ ถึงแม้เนื้อหาจะเป็นเรื่องยาก เพราะเน้นเรื่องปรัชญา แต่ผู้เขียนสามารถนำมาเขียนให้อ่านง่าย และอ่านได้ทุกวัย ภาพประกอบเป็นขาวดำที่สร้างจินตนาการได้มาก ภาพแต่ละภาพให้อารมณ์ร่วมแก่ ผู้อ่านและสัมพันธ์กับเนื้อเรื่อง การจัดรูปเล่มมีส่วนช่วยเสริมให้อ่านเรื่องได้ง่ายขึ้น มีหน้าว่างช่วยพักสายตา ทำให้ อ่านเรื่องได้รวดเดียวจบ มีการใช้ตัวอักษรขนาดต่าง ๆสอดคล้องกับอารมณ์และบรรยากาศ ของเรื่อง หมูบินได้ นับเป็นก้าวใหม่ที่ท้าทายในการจัดทำหนังสือสำหรับเด็กและเยาวชน สมบูรณ์ ทั้งเนื้อหา ภาพประกอบ และการจัดรูปเล่ม คณะกรรมการจึงพิจารณาเห็นสมควรให้ได้รับ รางวัลที่ ๑
“หัวหมอน” โลมาพเนจร
ผู้แต่งเป็นนักต่อสู้เพื่อสัตวชน มีความรู้เรื่องธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม และอยู่ในพื้นที่ เนื้อหาของหนังสือให้ความรู้เยาวชนได้ดี โครงเรื่องดี นำเสนอดี นำเรื่องจริงมาเสนอได้ไม่น่าเบื่อ ได้ข้อคิด องค์ประกอบดี สำนวนภาษาดี เนื้อเรื่องดี น่ารัก รูปเล่มภาพประกอบดี นำเนื้อหาที่เด็กสนใจ ให้เด็กเขียนภาพประกอบ ภาพประกอบน่ารัก เป็นหนังสือที่ดีเล่มหนึ่ง อ่านสบาย ๆ ให้ข้อคิดเป็นหนังสือที่เขียนได้น่ารัก บรรยายเกร็ดความรู้ อ่านสนุก ทำให้ผู้อ่านได้เรียนรู้ชีวิตของโลมา
ป้าจ๋า โก้ ติ๊ดตี่ น่ะจ้ะ
เป็นเรื่องในครอบครัวของเด็กกรุงเทพฯ และชนบทที่น่ารัก มีการเขียนจดหมายโต้ตอบ ถึงแม้ในปัจจุบันจะมีน้อยก็ตาม ได้เรียนรู้การใช้ชีวิต แม้จะเป็นเรื่องที่พบเห็นได้ทั่วไป แต่ผู้เขียนใช้ภาษาง่าย ๆ เขียนได้มีเสน่ห์ ชวนให้ติดตาม สำนวนภาษาดี อ่านสบาย ๆ
ต้นกล้า
เสนอเรื่องร่วมสมัย เหมาะสำหรับวัยรุ่นอ่าน ใช้ภาษาง่าย ๆ ฉากในโรงพยาบาลสมจริง เนื้อหามีคติสอนใจ ให้ข้อคิด ภาษาดี สะท้อนความคิด และคุณธรรม เป็นเรื่องที่ช่วยให้ผู้ป่วยเอดส์มีความทัดเทียมในสังคม แต่เนื้อหาบางส่วนยังเกินจริง การแก้ปัญหาในเรื่องง่ายเกินไป ทำให้ไม่สนุกเท่าที่ควร
เซรีญา เล่ม 1-3
ผู้เขียนวางโครงเรื่องน่าติดตาม ทั้ง 3 ตอน ใช้ภาษาบรรยายชัดเจน อ่านเข้าใจง่าย ผู้เขียนมีเทคนิคในการเขียนให้ผู้อ่านติดตามเรื่อง ทิ้งปมไว้ ผู้เขียนแทรกปรัชญา คติธรรมเล็ก ๆ น้อย ๆ นำตำนานต่าง ๆ ผูกเข้าเป็นเรื่อง อ่านได้อรรถรสมีคุณค่าเหมาสมให้นักเรียนอ่าน เนื้อหาซับซ้อน แฝงปรัชญา มีข้อคิดมากมาย นอกเหนือจากการอ่านเพื่อความสนุก
จูเลียตสีเงิน
เนื้อเรื่องมีครบทุกรส บู๊ โศก เศร้า เหงา รัก โครงเรื่องสนุกตื่นเต้น ผู้เขียนบรรยายได้ดี เห็นภาพพจน์ การกระทำของตัวละครมีเหตุผล ฉากจบ บรรยายได้ดี มีเหตุผล ซาบซึ้ง ประทับใจ เนื้อหาให้ข้อคิดแก่ผู้อ่าน ข้อด้อยคือ ใช้ฉากต่างประเทศ แทรกวัฒนธรรมต่างประเทศ แต่สำนวนไทย ตัวละครเป็นไทย แต่ชื่อต่างประเทศ ฉากกับตัวละครขัดกัน แม้จะบรรยายฉากได้ดีก็ตาม ถ้าปรับมาใช้ฉากในไทยจะดีมาก
2589: เราเพียงผู้มาเยือน
เป็นนิยายวิทยาศาสตร์ที่อ่านสนุก อ่านได้ทั้งผู้อ่านและเยาวชน เนื้อเรื่องฉีกแนวไปจากเรื่องอื่น ๆ ในการนำเสนอร้อยเรียงได้สนุก สร้างจินตนาการอยู่บนพื้นฐานความจริง สนองความต้องการของเยาวชน ส่งเสริมวิทยาศาสตร์ สอดแทรกการอนุรักษ์ได้ดี เนื้อหาสร้างสรรค์ มีมิตรภาพ สอดคล้องกับความคาดหวังที่จะให้เยาวชนเป็น การเดินเรื่องไม่เยิ่นเย้อ
ต้นโย้งในสายลม
เป็นหนังสือที่ส่งเสริมศิลปวัฒนธรมพื้นบ้านนำกลอนท้องถิ่นมาบรรยายได้ดี ผู้อ่านได้เรียนรู้วัฒนธรรมท้องถิ่น เพลงพื้นบ้าน ใช้ภาษาที่เข้าใจง่าย เหมาะสำหรับเยาวชน ช่วยปลูกจิตสำนึกให้แก่คนในสังคมให้ตระหนักถึงคุณค่าของเพลงพื้นบ้านที่กำลังจะเลือนหายไปตามกาลเวลา ช่วยให้ผู้อ่านเกิดแรงบันดาลใจที่จะรักษาศิลปวัฒนธรรมพื้นบ้าน
พ่อนายกฯ สายไหม บ้านหนองฮี
เป็นเรื่องความฝันของวัยรุ่นที่ใช้ชีวิตอย่างเรียบง่าย พอตัว พอใช้ พอจ่ายพอเพียง ซึ่งเป็นเรื่องที่น่าส่งเสริม ตัวละครสมจริง สะท้อนให้เห็นการใช้ชีวิตที่ร่มเย็นเป็นสุขในชนบทอย่างแจ่มชัด ผู้เขียนนำความรู้เรื่องปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียงมาเสนอให้เข้าใจ ง่าย ชวนอ่าน
เมดูซา… ของขวัญจากสายน้ำ
เป็นเรื่องของเด็กชายจากสังคมเมืองที่ต้องไปอยู่ชนบทเพื่อรักษาโรคตามแนวธรรมชาติบำบัด ทำให้เขาเรียนได้เรียนรู้สิ่งใหม่ๆ จากสังคมชนบทที่สงบเงียบและอบอุ่น มีกลวิธีการเขียนที่ดีสามารถแทรกสาระความรู้ได้อย่างแยบยล เป็นการสร้างจิตสำนึกการอนุรักษ์ธรรมชาติและแหล่งเรียนรู้ทางธรรมชาติได้เป็นอย่างดี
ผมมีความลับครับแม่
เป็นเรื่องจินตนาการที่เกี่ยวกับความผูกพันระหว่างแม่กับลูก ชื่อเรื่องมีเสน่ห์ชวนให้ติดตาม โครงเรื่องแปลกใหม่ กลวิธีการแต่งทันสมัย มีการบอกเล่าลักษณะตัวละครให้ความรู้แก่ผู้อ่านอย่างแยบยล มีอารมณ์ขัน เนื้อหาสะท้อนสังคม ส่งเสริมจินตนาการความรัก ความเข้าใจของคนในสังคมให้อยู่ร่วมกันอย่างมีความสุข
มิตรภาพสองฝั่งโขง
เป็นเรื่องราวของความผูกพันระหว่างเด็กชายกลุ่มหนึ่ง ที่จังหวัดทางภาคตะวันออกเฉียงเหนือริมฝั่งแม่น้ำโขงซึ่งเติบโตมาด้วยกัน เด็ก ๆ กลุ่มนี้มีหลายเชื้อชาติ ทั้งไทย ญวน จีน ลาว แม้มีความขัดแย้งกันบ้าง แต่ทุกคนก็รัก และสามัคคีกันโดยมีกีฬาฟุตบอลเป็นสื่อกลาง เมื่อทีมฟุตบอลของพวกเขามีความสามารถมากขึ้น จึงมีการจัดแข่งขันฟุตบอลเพื่อเชื่อมความสามัคคีระหว่างเยาวชนไทย-ลาว ขึ้น ในการแข่งขันจึงมีทั้งความขัดแย้งด้วยความรักเชื้อชาติ และความต้องการเอาชนะ แต่สุดท้ายด้วยความตระหนักใน “มิตรภาพ” และความยึดมั่นในสิ่งเดียวกัน ทั้งสองฝ่ายจึงปรองดองกันได้ ผู้ประพันธ์ ผูกเรื่องราวขึ้นได้อย่างสมจริงตามธรรมชาติของวัยรุ่นที่ชื่นชอบการเล่นฟุตบอล และสามารถนำเสนอกติกาการเล่นสอดแทรกไปในเนื้อเรื่องอย่างกลมกลืน ด้วยภาษาที่สละสลวยสอดคล้องกับเนื้อเรื่องและตัวละคร ตลอดจนสร้างอารมณ์ของเด็ก ๆ ผู้เล่นกีฬาได้อย่างสมจริง
บันทึกสี่เท้า จากหัวใจผู้ไร้บ้าน
เป็นเรื่องราวของลูกสุนัข ชื่อ ซีเปีย ที่คนงานก่อสร้างนำมาเลี้ยง แต่เมื่อย้ายบ้านก็ทิ้งมันไว้ มันจึงเฝ้าคอย และรู้ว่าถูกทิ้ง จึงต้องผจญภัยไปตามลำพัง จนกระทั่งได้พบกับสุนัขใจดีที่ช่วยเหลือให้พ้นอันตรายจากสุนัขจรจัด และได้ไปอาศัยอยู่กับบ้านคนใจดี ที่รับเลี้ยงสุนัขไว้หลายตัว และรักสัตว์เลี้ยงเหมือนลูก ซีเปีย ได้รับการดูแลอย่างดี และมันก็ทำตัวให้มีประโยชน์ และช่วยเหลือสุนัขของเพื่อนบ้านที่ถูกขโมยไป มันคิดฝันว่าจะเป็นสุนัขตำรวจ ซีเปียสามารถช่วยเหลือสุนัขเหล่านั้นได้สำเร็จ แม้จะบาดเจ็บสาหัส แต่ก็รอดชีวิตมาได้ จึงชนะใจทุกคนแม้แต่เพื่อนบ้านที่เคยไม่ชอบมัน ผู้ประพันธ์ สามารถบอกเล่าเรื่องราว และความรู้สึกของสัตว์เลี้ยงที่ถูกทอดทิ้งได้ดี ภาษาราบรื่น สละสลวย และเหมาะกับสถานการณ์ในเรื่อง มีอารมณ์คล้อยตามในขณะอ่าน แสดงให้เห็นถึงความรัก ความเมตตาของคนที่มีต่อสัตว์เลี้ยง ภาพประกอบสวยงาม ตรงตามเนื้อหา และสื่ออารมณ์ของตัวละครได้ดี
ด้วยปีก…และถั่วพู
ด้วยปีก…และถั่วพู เป็นเรื่องของ “พู่กัน” เด็กหญิงวัย 4-5 ขวบ ในครอบครัวที่พรั่งพร้อมด้วย พ่อ แม่ และญาติผู้ใหญ่ในชนบทภาคใต้ ซึ่งแวดล้อมด้วยธรรมชาติที่อุดมสมบูรณ์ และสดชื่นงดงาม ทำให้เด็กหญิงผู้ที่มีชีวิตที่อบอุ่น เป็นสุขและมีพัฒนาการที่ดีทั้งทางร่างกายและอารมณ์ ผู้เขียนนำเสนอเรื่องราวที่ให้ความรู้สึกอบอุ่น น่ารักด้วยสำนวนภาษาที่สละสลวย เป็นธรรมชาติ ชวนติดตาม สอดแทรกสาระ และความรู้สึกที่เกี่ยวข้องได้อย่างแนบเนียน ทั้งในเรื่องการอบรมดูแลเด็ก สภาพแวดล้อมทางธรรมชาติ พืชพันธุ์ไม้และสัตว์ ทั้งยังเสนอภาพชีวิตของคนในท้องถิ่น ซึ่งแม้มีความแตกต่างทางศาสนาและวัฒนธรรม แต่ก็ยังอยู่ร่วมกันอย่างเป็นมิตรและมีความสุขได้
ขบวนการหนังสติ๊ก ตอนผจญภัยในเมือง
“ขบวนการหนังสติ๊ก” เป็นเรื่องราวการผจญภัยของเด็กชนบท 4 คนในช่วงปิดเทอม โดยเข้าไปใช้ชีวิตอยู่กับเพื่อนในเมือง ได้พบกับสิ่งแปลกใหม่รวมทั้งได้นำเอาภูมิปัญญาท้องถิ่นมาประยุกต์เพื่อการผลิตสินค้า เรียนรู้เรื่องการขาย เรื่องมิตรภาพ การอยู่ร่วมกัน ความเข้าใจมนุษย์ และยังมีการผจญภัยในเชิงสายลับนักสืบผสมผสานด้วย การดำเนินเรื่องสนุกสนานชวนติดตาม และให้วิธีคิดแก่เยาวชนเกี่ยวกับการใช้ชีวิตในแง่มุมต่าง ๆ
เรือนสีรุ้ง
“เรือนสีรุ้ง” เป็นวรรณกรรมเยาวชนบอกเล่าเรื่องราวของสิ่งของในพิพิธภัณฑ์วัดท่าพูด อำเภอ สามพราน จังหวัดนครปฐม เป็นการเรียนรู้ของเด็กหญิงวัย 10 ขวบ ผ่านการบอกเล่าของครอบครัวและชุมชน มีการให้ความรู้เรื่องภูมิปัญญาท้องถิ่น แต่ไม่ทิ้งความบันเทิงในรูปแบบนวนิยาย มีปมเรื่องราวให้ติดตาม มีอารมณ์สะเทือนใจพอสมควร โดยเรียงร้อยขึ้นจากเหตุการณ์ที่เคยเกิดขึ้นจริงในท้องถิ่น นับเป็นสาระนิยายที่สามารถนำไปใช้อ้างอิงบอกเล่าต่อในฐานะหน้าหนึ่งของ “ประวัติศาสตร์สามัญชน” ได้
เด็กชายชนะ เด็กพิเศษที่ไม่อยากเป็นคนพิเศษ
เรื่องชีวิตของเด็กชายชนะผู้พิการขาลีบ มีพ่อแม่ที่มีทั้งความรักและความเข้าใจดูแลให้ดำเนินชีวิตอย่างปกติ ผู้เขียนตั้งใจจะสื่อถึงความรู้สึกของเด็กพิการที่ไม่ต้องการความสงสารแต่ต้องการรัก ความเข้าใจ การส่งเสริมและให้โอกาสอยู่ในสังคมเช่นเดียวกับเด็กปกติ และสะท้อนข้อคิดเกี่ยวกับการที่ผู้ใหญ่ปกป้องเด็กพิการโดยการเน้นความแตกต่างกับเด็กอื่น ๆ
ลมแล้งเริงระบำ
เป็นเรื่องราวของ “คำดั้ว” และเพื่อนบ้าน กับวิถีชีวิตของคนอีสานในหน้าแล้ง ให้ความรู้เกี่ยวกับอาหารการกิน ความเป็นอยู่ ประเพณี และภาษาอีสาน เหมาะสมที่จะให้เยาวชนได้อ่านเพื่อเรียนรู้เรื่องต่างๆ เกี่ยวกับภาคอีสาน
ทางสืบทอด
เป็นเรื่องของ “ทัน” คนรุ่นใหม่ที่ซาบซึ้งในคำสอนของครูพิชิต ครูมักจะนำเรื่องราวที่เป็นภูมิปัญญาท้องถิ่น วิถีชีวิตแบบไทยที่กินอยู่อย่างพอเพียงมาบูรณาการกับการเรียนการสอนวิชาต่างๆ ส่งผลให้ “ทัน” ผู้เป็นลูกศิษย์ได้เรียนรู้ จดจำ สนใจ ใฝ่รู้เรื่องราวของวิถีชีวิตชาวชนบท และตระหนักถึงคุณค่าของภูมิปัญญาท้องถิ่นของไทย